Morgen richting Muzeyi

Hé allemaal!
Morgenochtend vertrek ik naar ons het eerste ziekenhuis, dus ik dacht ‘Laat ik nog maar even snel iets op mijn blog zetten’.
We zijn voor de eerste keer de kroeg in geweest hier. We wisten niet wat leuk zou zijn, dus hebben het aan een aantal mensen gevraagd. We kwamen bij een discotheek aan, maar het was pas 8 uur dus nog niet echt druk. Ik heb daar een aantal Zambianen ingemaakt met poolen en verder hebben we met veel mensen gekletst en hebben lekker kunnen dansen. De muziek was echt hartstikke leuk! Om een uur 10 stroomden er steeds meer mensen binnen, waaronder veel prostituees. Er werd ons verteld dat het voor blanken niet heel veilig is om na 11 uur nog in de discotheek te zijn omdat de mannen allemaal bereid zijn te vechten voor een ‘Rijke blanke vrouw’. We zijn dus maar op tijd naar huis gegaan. Als we met een Zambiaan gaan stappen dan is dat een stuk veiliger, dus voor de volgende keer kijken we of er een bekende van ons mee wil gaan.
Vrijdag was Nicolien jarig, dus hadden we ons eerste feestje. Ik ben de avond ervoor, toen iedereen op bed lag, de hele boel hier gaan versieren. ’s Morgens moest Nicolien werken in het ziekenhuis dus hadden wij de tijd om een taart te halen. Het was echt een bizar zoete taart, dus de overblijfselen gaven we aan onze buurkindjes. Dit hadden nog nooit zoiets gehad dus waren er echt van aan het smullen! Ze hebben hier alleen geen tandarts, dus het zou me niets verbazen dat ze straks minder tanden in hun mond hebben….
’s Avonds wilde Nicolien graag pizza eten, dus Anne en ik gingen rond kwart voor 6 op de fiets richting de pizzeria. Er niet helemaal over nagedacht dat het hier om 6 uur natuurlijk pikkedonker is………. Toen we de pizza’s hadden en aan onze fietsen gebonden hadden, moesten we dus in het donker terug fietsen. We zagen echt helemaal niks, want die mensen hier zie je gewoon niet in het donker… Gelukkig zagen zij ons wel dus hoorden we af en toe wat mensen wegduiken. Op een gegeven moment gingen we bergafwaarts dus fietsen echt super hard! Ineens was er een drempel die we niet zagen, dus vlogen we de lucht door. Dat word dus niet meer fietsen in het donker, haha.
Ook in het licht is het fietsen hier niet echt aan te raden, overal lopen namelijk mensen op de weg en ze hebben hier niet echt verkeersregels. De eerste keer dat ik hier op de fiets stapte, ging ik samen met Anniek naar de markt om broeken te laten maken. Ik stapte op de fiets en toen ik de berg af ging had ik ineens in de gaten dat de remmen van mijn fiets het niet deden. Het zweet brak me uit (wat het hier sowieso elke dag al doet) en ik dacht echt dat ik eraan zou gaan. Gelukkig kwamen er op het kruispunt geen auto’s aan en toen we later de berg weer op gingen kwam ik gelukkig weer tot stilstand. Fantastisch, af en toe zo’n adrenalinekick! En dat alleen maar door te fietsen..
Van de week stonden er ineens mensen op onze deur te kloppen. Ik opende de deur en zag ineens 2 mannen die eruit zagen als imkers. Ze hadden een heel pak aan en een gasmasker op, dus ik schrok me helemaal dood! Ze hadden allemaal apparaten bij zich dus ik dacht echt even dat er iets ernstigs in ons huis zat. Bleek dat ze onze muren in kwam spuiten met een gif zodat de insecten (voornamelijk muskieten) dood zouden gaan. We waren hier dus zeker wel blij mee! De mannen gingen aan de slag en toen ze klaar waren zeiden ze dat we 3 uur lang niet in huis mochten komen. Als ze dat van te voren nou even verteld hadden dan hadden we allemaal nog even kunnen plassen en drinken kunnen pakken…. We konden nu dus 3 uur lang niks doen. Typisch Afrikanen om dat niet te communiceren. Maar goed, we moesten er maar wat voor over hebben om de insecten te vermoorden! Na 3 uur ging ik naar binnen en viel bijna flauw van de lucht in ons huis. Alles rook naar dat gif, zelfs onze bedden zaten eronder. Echt heel vies! Toen ik ’s nachts alsnog muggen en vliegen om me heen hoorde zoemen, was ik er helemaal klaar mee. Lig je in de stank zodat alle insecten dood zouden gaan, gaan ze geen eens dood!
Dan nog even over onze stroom. Dat is de laatste week echt één groot drama geweest en nu nog steeds… Van te voren hadden ze gezegd dat de stroom door de weeks ’s avonds wel eens uit kon vallen. Nou, de laatste dagen hebben we vaker géén stroom gehad, dan wel stroom… We beginnen er al aan te wennen, maar als je mailtjes moet versturen of wil gaan skypen is het echt heel vervelend omdat je zonder stroom dus ook geen internet hebt.
Ook heb ik de afgelopen week geen smsjes kunnen ontvangen. Hier baal ik echt ontzettend van, want het is heel leuk om smsjes te krijgen vanuit Nederland. Het blijkt dat er iets misgaat bij de zendmast, ik hoop dat het probleem snel opgelost is… Jullie ontvangen wel mijn smsjes, maar ik ontvang dus niks terug als jullie iets sturen! Maar, blijf het vooral proberen want misschien dat dat werkt. Ha ha
Tot slot nog weer even het weerbericht. In de schaduw is het hier 37 graden. Echt niet uit te houden… Op dit moment ben ik dus echt super blij met onze koude douche! Als je de zon even inloopt, sta je gelijk te puffen en te hijgen. Het is dus ook bijna onmogelijk om hier veel te doen, want je zweet je gewoon helemaal het leplazarus!! Gister hadden we allemaal een vrije dag, dus zijn we lekker naar het zwembad gegaan. Er staat hier in de buurt een hotel met een zwembad erbij. Voor 2 euro kan je daar de hele dag zwemmen. Dat was echt even heerlijk! Het water was niet heel schoon, maar dat maakte ons helemaal niks uit want we hadden even verkoeling..
De grap is alleen wel dat wij hier continue overal foto’s willen maken omdat we alles zo bijzonder vinden. De mensen hier vinden ons dus echt heel bijzonder, dus vooral in het zwembad waren ze ons echt met verbazing aan het bekijken. Mensen deden steeds net alsof ze hun kinderen op de foto wilden zetten, maar ze zette de kinderen dan zo voor ons neer zodat wij ook ‘stiekem’ op de foto stonden. Echt heel grappig om te zien. Toen ik het zwembad in dook vroegen ook mensen of ze een foto van me mochten maken, sommigen deden het zonder vragen en anderen vroegen het ons wel. Het is natuurlijk wel logisch dat zij ons net zo bijzonder vinden als wij hun vinden, maar toch apart als ze allemaal een foto van je willen maken! Ach, ik zette gewoon mijn duckface op en ging staan! Haha
Morgen om 7 uur vertrekken we naar het ziekenhuis. Father Japeth brengt ons ernaartoe. We moeten dus vroeg opstaan, maar ik ben benieuwd hoe laat father Japeth er echt is! Grote kans dat we een stuk later vertrekken….
Lieve mensen, dit was weer even een korte samenvatting van afgelopen week. Volgende week zal ik er weer een verhaaltje opzetten! Ik blijf jullie reacties allemaal super leuk vinden, in het bijzonder die van papa Carel…  Ik zie er heel erg naar uit om het hem allemaal even in het ‘echt’ te laten zien!
Dikke negerzoen,
Zulu