Old madala en Big Mama gaan naar Zambia

We zullen eerst even beginnen met de namen in het verhaal. Old Madala is natuurlijk Carel. Madala betekend ‘Grote man’. Alle Zambianen noemden hem Old Madala omdat het een oude grote man is… Ze zijn in ieder geval eerlijk  Ritske noemden ze Big mama, ook dit spreekt wel voor zich. Ha ha
Op donderdag 19 December was het eindelijk zover. Old madala en Big mama vertrokken richting Schiphol. Het inchecken van de koffers ging prima en we stapten vol goede moed in het vliegtuig. De reis verliep prima, we werden goed verzorgd en zelfs Old madala voelde zich prima. De landing in Harare verliep tevens soepel. Om kwart voor 11 ’s avonds vlogen we van Harare door naar Lusaka. Tegen 1 uur hadden we onze koffers en vertrokken we met een taxi naar onze lodge. Hier hebben we nog een heerlijk biertje gedronken en gingen vervolgens om half 3 naar bed (voor 2 uurtjes), want onze bus naar Chipata vertrok om 6 uur. Op het busstation was het één grote chaos. Duizenden Zambianen (voor ons gevoel) kwamen op ons afstormen als een stel wilde impala’s. Toen onze koffers eindelijk in de bus stonden en we onze tickets hadden, konden we vertrekken. Tijdens deze busreis, die in totaal 8 uur duurde, hebben we vreselijke armoede gezien. We hebben deze busreis op water en biscuitjes geleefd, dus het lijnen was begonnen. Tegen 3 uur kwamen we aan in Chipata. En daar stond Lourien! Geweldig om haar weer te zien. Zij was samen met Brother Simon gekomen om ons op te halen met de Pick-up en om ons vervolgens naar ons verblijf te brengen. Onderweg had Carel verteld dat hij 11 voetballen bij zich had. Brother Simon wilde heel graag een voetbal hebben voor zijn team dus dat konden we gelijk bij Lourien thuis regelen. Koffer 1 werd opengemaakt, geen voetballen. Koffer 2 hebben we opengebroken omdat we het sleuteltje van het slot niet bij ons hadden. Ook geen voetballen te vinden in deze koffer… Ineens zegt Lourien: ‘Wat zitten er lelijke schoenen in? En wat moet je met al die Bh’s? Die dragen ze hier niet eens’. Wat bleek? Verkeerde koffer meegenomen. De koffer met de rare schoenen en Bh’s bleek te zijn van ene Mrs. Schawa. Het eerste probleem was dus al begonnen. Brother Simon stond met een sip gezicht te kijken dus is Carel gelijk met hem een voetbal gaan kopen voor 50 euro maar liefst… maar ja beloofd is beloofd!! De koffer van deze mevrouw hebben we gelijk terug laten sturen. Onze koffer hebben we pas na heel veel bellen en reizen uiteindelijk de dag voor kerst op kunnen halen zodat we een aantal kinderen heel blij konden maken. Wij hebben heel veel respect gekregen voor de studenten die hier zitten want het is echt heel armoedig en vies. Chipata lijkt wel 1 grote vuilnisbelt en toch zijn de mensen vrolijk en aardig.
Wij sliepen in het huis bij de Sisters wat voor de begrippen van Chipata luxe was, maar voor ons was het prima te doen. Met de koude douche waren we ’s morgens snel wakker en super fit! Op zondag zijn we met z’n 3en naar Mfuwe gegaan (South Luangwa, safaripark). Het was een lange rit met onze taxichauffeur Shandi, die ons allerlei mooie plekjes liet zien van de omgeving. We zijn zelfs wat wezen drinken bij de moeder van Shandi die ergens in een dorpje leeft. Om half 5 kwamen we aan bij Track en Trail waar we zouden overnachten in een chalet. Hier was het echt prachtig! Vanuit onze chalet keken we uit over de krokodillenrivier en zagen we de eerste nijlpaarden, olifanten en krokodillen. Echt prachtig! De volgende dag gingen we op safari van 6.00 uur tot 10.00 uur en ’s middags van 16.00 uur tot 20.00 uur. Geweldig om de dieren in het wild te zien! We hebben verschillende dieren gezien; Giraffen, zebra’s, olifanten, impala’s, poekoehs, watherboks, bushboks, krokodillen etc. en als klap op de vuurpijl: ’s avonds een luipaard. Verder hebben we hier heerlijk geslapen en gegeten in deze luxe.
De volgende dag gingen we weer terug naar Chipata. Onderweg hebben we onze koffer opgehaald bij Airport Chipata (Die vol zat met kleertjes en speelgoed voor de arme kinderen). Dit moest gevierd worden met een drankje, dus Shandi nam ons mee naar een barretje. Je raad het nooit, maar Lourien en Big mama hebben hier zelfs rupsen gegeten! Een delicatesse in Afrika. Uiteindelijk waren we rond 3 uur weer terug in Chipata en moesten we ons klaar maken voor de kerkdienst in Mary Mother of God, vanwege kerstavond. Deze 3 uur lange dienst was heel mooi met veel dansen, zingen en ‘fantastisch’ toneelspel. Na de dienst (ondertussen 23.00 uur) kregen we nog een heerlijk diner met nshima. De volgende dag werd Old Madala niet lekker dus bleef hij een dagje thuis. Lourien en Big Mama gingen samen met Sister Emelda en Brother Simon op weg om de arme kindjes alle kleding en speelgoed te geven. We begonnen met een huis waar 10 kinderen in leefden die geen van allen ouders meer hadden en voor elkaar zorgden. Deze kinderen waren in de leeftijd van ongeveer 3 tot 15. Zij waren zo blij met de kleertjes, voetbal en kleurpotloden! Het was heel mooi om te zien hoe blij ze er mee waren. Hierna zijn we doorgereden naar de compounds (krottenwijk), waar heel veel arme kindjes leven. Er stonden hier zo’n 50 kinderen op ons te wachten die we allemaal wel ergens mee blij konden maken. Lourien deelde de spullen uit, maar dit was een behoorlijke chaos. De kindjes wilden alles hebben dus waren aan het schreeuwen en trokken soms gewoon wat uit onze koffers weg. Dit was akelig om te zien maar ze waren allemaal erg blij. Toen we hier alle kinderen blij hadden gemaakt met iets, hadden we nog veel speelgoed over. We zijn doorgereden naar Smiling kids, hier wonen kinderen die geen familie meer hebben die voor ze kon zorgen. Hier hebben we de hele tas met het overgebleven speelgoed achtergelaten. Ook hebben we een aantal spullen aan de buurkindjes van Lourien gegeven. Het was een bijzondere en indrukwekkende middag, dus wij kwamen kapot weer terug. ’s Avonds zijn we met de hele club uit eten geweest in een hotel om toch een beetje het kerstgevoel te krijgen.
De volgende dag om 5.30 namen Karlijn, Lourien en wij de bus alweer richting Livingstone. Eerst reden we naar Lusaka, waar we een overnachting hadden en de volgende dag zijn we doorgereden naar Livingstone. Carel is ondertussen al een aantal dagen niet lekker en zit aan de antibiotica. Probleem nummer 2: De reservering van ons verblijf was niet doorgekomen, maar ze hadden nog wel een prachtig verblijf leegstaan waar we in konden slapen. We kregen een bizar grote kamer met heerlijke bedden, airco, jacuzzi, satelliet tv enzovoorts. Nee, helaas. We waren aan het dromen. Het was een hok van 2 bij 2, waarin 4 stapelbedden stonden, geen klamboes hingen en een ontzettend muffe putlucht hing. Nadat we dit gezien hadden besloten we om vanaf de volgende dag een ander onderkomen te regelen dus Lourien ging vast bellen. Na ongeveer een uur had Lourien een lodge geregeld waar we in konden slapen vanaf de volgende dag. Old madala ging toch proberen even te liggen in ons zwijnenstalletje omdat hij zich niet lekker voelde, maar na 30 minuten kwam hij er al puffend en steunend uit gestrompeld. ‘Ik raak helemaal in paniek en ik blijf hier geen nacht slapen’. Dus: Lourien belde de lodge op waar ze had gereserveerd voor de rest van de dagen, maar die hadden helaas geen plek voor deze avond. Wat nu? ‘Ik ga hier nu weg! Ik slaap wel onder een boom als het moet, maar ik ben hier weg’. Nou, dat was duidelijk. We belden onze taxichauffeur en vroegen hem of hij ons ergens heen kon brengen met goede bedden, een badkamer en airco. Dit werd geregeld! Old madala was blij en ging lekker slapen. De volgende dag moesten we natuurlijk weer met onze koffers sjouwen, omdat we weer naar een andere lodge gingen. Hier was alleen het probleem dat we 1 nacht op de ene kamer moesten slapen en de andere nachten ergens anders. Nog een verhuizing dus. In totaal zijn we ongeveer 14 dagen in Zambia geweest, maar hebben we zo’n 10 verschillende verblijfplaatsen gehad. In ieder geval veel gezien dus!
Maar, naast al onze problemen hebben we het hier ontzettend leuk. Livingstone is prachtig! Bij onze dochter te zijn is heerlijk en ook het weer is prachtig! We zijn naar de Victoria Falls geweest, op safari geweest, Lourien en Big mama hebben paard gereden en Lourien en Carel hebben op een olifant gereden. Dit was echt een bijzondere ervaring allemaal!
Dan nog even een stukje van mijzelf (Lourien). Ik heb een ontzettend fijne tijd gehad met mijn ouders. Ik baalde er ontzettend van dat mijn vader zich niet goed voelde, maar ondanks dat heeft hij gelukkig toch nog aardig wat kunnen doen!! En om eerlijk te zijn, ik mis ze nu al weer….
Daarnaast wil ik iedereen een gezond en gelukkig nieuwjaar wensen! Mijn nieuwe jaar is gelijk heftig begonnen. Op 1 Januari heb ik verschrikkelijke dingen gedaan. Als eerst ging ik met een tokkelbaan over de Victoria Falls heen, daarna heb ik een bungee met swing gedaan samen met Karlijn en als klap op de vuurpijl heb ik ook nog een bungeejump gedaan!!!! Ik heb nog nooit in zo’n korte tijd zóveel adrenaline gehad. Maar het was ontzettend gaaf en 111 meter hoog…. Ik ben dus echt het nieuwe jaar ingesprongen!
Over 3 weekjes ben ik alweer thuis, dus: Tot dan!!!!
Dikke kus,
Old Madala, Big mama en Zulu